Το πρόβλημα
Το νερό που βρίσκεται πάνω στη Γη είναι άφθονο και καλύπτει τα 4/5 της επιφάνειάς της, κάτι που θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά καθησυχαστικό, αν το νερό αυτό ήταν πράγματι κατάλληλο για τις δραστηριότητες του ανθρώπου. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική, καθώς σε παγκόσμιο επίπεδο, το γλυκό νερό το οποίο είναι κατάλληλο για χρήση στις δραστηριότητες του ανθρώπου όπως είναι η ύδρευση και η άρδευση, είναι λιγότερο από το 1% του συνολικού νερού του πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια, τα αποθέματα γλυκού νερού έχουν μειωθεί σημαντικά εξαιτίας της τεράστιας εκμετάλλευσής τους, αυξάνοντας την ανησυχία για την μελλοντική του διαθεσιμότητα. Εκτός αυτού, η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού έως και 10 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050, καθώς και η κλιματική αλλαγή, μας υπενθυμίζουν καθημερινά ότι οι πόροι γλυκού νερού δεν είναι ανεξάντλητοι και ότι πρέπει να διαχειριστούν σωστά για να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα οι μελλοντικές γενιές.
Η φαινομενική αφθονία αυτού του φυσικού πόρου τον κάνει να θεωρείται λανθασμένα δεδομένος, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται αλόγιστα. Στην Ελλάδα, ο αγροτικός τομέας χρησιμοποιεί περίπου το 84% του διαθέσιμου νερού, αντλώντας το είτε από υπόγεια νερά (υπόγειος υδροφόρος), είτε από επιφανειακά νερά (ποτάμια, λίμνες, λιμνοδεξαμενές, φράγματα). Ακολουθεί η ύδρευση (13%) και η βιομηχανία (3%). Η υπεράντληση των υπόγειων υδάτων συνδυαστικά με την κακή διαχείρισή τους με λανθασμένες πρακτικές ειδικά από την γεωργία, έχει ως αποτέλεσμα η ποσότητα νερού που καταναλώνεται να είναι πολλαπλάσια από αυτή που μπορεί να αναπληρωθεί από τη φύση. Επιπλέον, η μόλυνση που προκαλούν οι αγροτικές, βιομηχανικές και αστικές πηγές υποβαθμίζουν την ποιότητά του, ενώ πολλές φορές μπορεί να τo κάνουν ακατάλληλο για χρήση.
Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει σημαντικές προσπάθειες ενημέρωσης των πολιτών για τη σημασία του νερού και την ανάγκη ανάκτησης και επαναχρησιμοποίησης του. Το διακύβευμα είναι υψηλό, ξεπερνώντας τα κρατικά σύνορα και τα εθνικά συμφέροντα και χρειάζεται συντονισμένη δράση σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι δυσοίωνες προβλέψεις των επιστημόνων για την κλιματική αλλαγή δεν είναι νέο φαινόμενο, καθώς μιλούν για περισσότερο από μία εικοσαετία σχετικά με τα πιθανά σενάρια εξέλιξης του πλανήτη μας. Ο πόλεμος για το νερό δεν είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον – είναι κάτι που ήδη συμβαίνει.
Από τα παραπάνω είναι κατανοητό ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις αιτίες σπατάλης ύδατος, καθώς και στην καλύτερη εκμετάλλευση των υδατικών πόρων και όλων των πολύτιμων ουσιών που μπορούν να ληφθούν από αυτό, μέσω μεθόδων ανάκτησης του νερού. Στο πλαίσιο αυτό, είναι επιτακτική η ενημέρωση του κοινού για την υιοθέτηση ενός μοντέλου κυκλικής οικονομίας, το οποίο θα εφαρμόζει σύγχρονες και έξυπνες λύσεις για την αποδοτικότερη ανάκτηση, επαναχρησιμοποίηση και γενικότερη εκμετάλλευση του.